Ubuntu başlangıç kılavuzu

Ubuntu Türkiye Wiki sitesinden
19.32, 27 Ekim 2017 tarihinde Hatas (mesaj | katkılar) tarafından oluşturulmuş 23142 numaralı sürüm
Gezinti kısmına atla Arama kısmına atla

Şablon:Konum

Help-hint 48px.png Bu belgenin, Ubuntu 17.10 öncesindeki sürümler ile uyumlu haline sayfa geçmişinden ulaşabilirsiniz.

Bu belge, bilgisayar kullanmaya Windows ile başlamış olan ve uzun süreler Windows üzerinde çalışan bilgisayar kullanıcılarının Ubuntu'ya geçişlerine yardımcı olmak amacıyla hazırlanmıştır. Belgede Ubuntu'nun kullanım özellikleri yer yer Windows ile kıyaslanarak anlatılmıştır. Bu belgeyi okuduktan sonra Sıkça Sorulan Sorular sayfasını da okuyarak kendi kendine yeten bir Ubuntu masaüstü kullanıcısı olabilirsiniz.

Ubuntu masaüstü kavramları

Ubuntu, masaüstü yönetimi konusunda Windows kullanıcılarına ilk bakışta yabancı gelebilir ancak birkaç püf noktayı öğrendikten sonra oldukça basit bir kullanıma sahip olduğunu görebilirsiniz.

Masaüstü kavramları.png

Başlatıcı çubuk

  • Ekranın sol kenarında yer alan ve “Başlatıcı” adı verilen bu çubuk, kullanıcıların sık kullanabileceği çeşitli uygulamalara kısayol tuşları sağlamaktadır. Başlatıcı çubuk aynı zamanda simge durumuna küçültülen pencerelerin de toplandığı yerdir, yani Windows'taki görev çubuğunun işlevini de görür.
  • Başlatıcıda herhangi bir uygulama simgesi hem o uygulamayı başlatmak için kullanılır hem de istenirse o uygulamaya ait açık pencereler arasında geçiş yapmak için kullanılabilir.
  • Simge eklemek / çıkarmak: Başlatıcıya yeni uygulama simgeleri eklemek için "Uygulamaları Göster" menüsüne girip istediğiniz uygulamayı bulun, ters tıklayıp (yani sağ tıklayıp) "Sık Kullanılanlara Ekle" deyin. Başlatıcıda sabit bulunan bir uygulama simgesini çıkarmak için ise simgeye ters tıklayıp "Sık Kullanılanlardan Çıkar" seçeneğini kullanın.
  • Simgelerin sıralamasını değiştirmek: Yerini değiştirmek istediğiniz bir simgeye fare ile tıklayıp çubuk üzerinde istediğiniz yere sürükleyip bırakabilirsiniz.
  • Çubuğun konumunu, genişliği değiştirmek: Başlatıcıyı ekranın altına ya da başka bir kenara taşımak, genişliğini değiştirmek gibi özelleştirmeler için "Ayarlar > Başlatıcı" yolunu izleyebilirsiniz.
  • Çalışmakta olan uygulamaların simgelerinin solunda nokta işareti belirir. Bu işaretin görevi o uygulamanın açık olduğunu bildirmektir. Bir uygulamadan iki pencere açık ise iki nokta, üç ya da daha fazla sayıda pencere açıksa üç nokta belirir.
  • Açık olan bir uygulamadan ikinci bir pencere açmak isterseniz bunun için o uygulamanın başlatıcıdaki simgesine ters tıklayıp açılan menüdeki "Yeni Pencere" seçeneğini kullanabilirsiniz.

Etkinlikler genel görünümü

Fareyi ekranın sol üst köşesine götürdüğünüzde ya da klavyeden Süper tuşuna bastığınızda etkinlikler genel görünümü ortaya çıkar ("Süper" tuşu, üzerinde Windows'un pencere simgesi bulunan tuştur). Attaki resimde görüldüğü gibi etkinlikler genel görünümünde; açık tüm uygulama pencereleri ön izleme şeklinde görüntülenir, üstte bir arama çubuğu ortaya çıkar, sağ kenarda ise birden fazla çalışma alanı kullanmaya imkan veren "çalışma alanları paneli" ortaya çıkar.

Etkinlikler genel görünümü

Ubuntu'da çalışırken açık uygulama pencereleri arasında geçiş yapmanın en pratik yollarından biri etkinlikler genel görünümünü kullanmaktır. Bunun için fareyi ekranın sol üst köşesine hareket ettirin ve açık uygulamalara ait büyük ön izleme pencerelerinden istediğinize tıklayın. Açık pencereler arasında geçiş yapabilmek için daha başka yöntemler de bulunur, bu konu belgenin ilerleyen bölümlerinde Pencere yönetimi başlığı altında detaylı olarak incelenecektir.

Arama çubuğu ise sisteminizde yüklü bulunan uygulamalarda, dosyalarda ve çeşitli sistem ayarı seçeneklerinde arama yapmaya imkan verir. Arama yapmak için arama çubuğuna tıklamanıza gerek yoktur. Bir şey aramak istediğinizde klavyeden Süper tuşuna basın (ya da fareyi sol üst köşeye götürün) ve doğrudan yazmaya başlayın... Arama işlevinin hangi türden öğeleri arayıp aramayacağını belirlemek isterseniz "Ayarlar > Arama" yolunu izleyebilirsiniz.

Etkinlikler genel görünümünde sağ kenarda ortaya çıkan çalışma alanları paneli ise çalışmalarınızı birden fazla masaüstünde (daha doğrusu birden fazla çalışma alanında) yürütmenizi sağlar. Çok sayıda uygulama penceresi ile çalışırken çalışmalarınızı daha organize bir şekilde yürütmek için birden fazla çalışma alanı kullanmak isteyebilirsiniz. Çalışma alanları panelinde ön tanımlı olarak iki adet çalışma alanını temsil eden ön izleme görüntüsü bulunur. Bir çalışma alanında çalışırken açmış olduğunuz bir pencereyi diğer çalışma alanına taşımak için etkinlikler genel görünümündeyken istediğiniz pencereyi sürükleyip ekranın sağında istediğiniz çalışma alanının üzerine bırakın. Çalışma alanları arasında geçiş yapmak için ise etkinliklerdeyken fare tekerleğini döndürebilirsiniz ya da sağ taraftaki çalışma alanı ön izlemelerine tıklayabilirsiniz.

Etkinlikler genel görünümüne girdikten sonra herhangi bir işlem yapmayıp çıkmak isterseniz fareyi yine ekranın sol üst köşesine götürmeniz yeterlidir. Ayrıca aynı iş için klavyeden Esc tuşunu kullanabilirsiniz.

Sistem menüsü

Sistem menüsü.png

Masaüstünde sağ üst köşede yer alan sistem menüsü, ekran görüntüsünden de anlaşılacağı üzere, ses seviyesi, ekran parlaklığı, internet bağlantısı, bilgisayarı kapatma, oturumu kilitleme gibi çeşitli seçeneklere ve Ayarlar arayüzüne ulaşmak için gerekli bir düğmeye ev sahipliği yapar.

Masaüstünde sağ üst köşesindeki simgelerin tamamı aslında tek bir düğmedir. Sistem menüsünü açmak için bu simgelerin bulunduğu alanda herhangi bir noktaya tıklamanız yeterlidir. Bu sayede örneğin ses seviyesini değiştirmek istediğinizde imleci tam olarak ses simgesinin üzerine odaklamanız gerekmez.

Menüde yer alan "ekranı döndür" simgesi, dikey veya yatay döndürmeyi destekleyen bir ekranınız varsa, ekranı döndürme özelliğini açmanızı ya da kapatmanızı sağlar. Eğer ekranınız döndürmeyi desteklemiyorsa bu düğmeyi göremezsiniz.

Ekranı kilitleme düğmesi ile bilgisayarınızı terk ederken başkalarının kullanmasını önlemek için ekranınızı kilitleyebilirsiniz.

Uygulamaları göster düğmesi

Uygulamaları Göster düğmesi.png

Ekranın sol alt köşesinde yer alan "Uygulamaları Göster" düğmesinin görevi bilgisayarınızda kurulu bulunan tüm uygulamaları ve sık kullandığınız uygulamaları listelemektir. Ayrıca etkinlikler genel görünümünde ortaya çıkan arama çubuğu öğesine buradan da ulaşılabilir.

Uygulama menüsü

Ekranın sol üstünde Etkinlik düğmesinin hemen sağında ortaya çıkan "Uygulama menüsü", etkin uygulamanın adını simgesiyle birlikte gösterir ve uygulamanın tercihlerine veya yardımına hızlı erişim sağlar. Uygulama menüsünde bulunan öğeler, uygulamaya bağlı olarak değişir. Bu menüde, uygulamaya bağlı olarak "Tercihler, Hakkında, Yardım, Yeni Pencere, Çıkış" gibi seçenekler bulunabilir.

Dosya yöneticisi açıkken uygulama menüsünün içeriği

Kullandığınız bir uygulamanın tercihlerine ulaşmak istediğinizde uygulamanın arayüzünde bununla bilgili bir menü ya da düğme bulamıyorsanız bu durumlarda uygulama menüsünü kontrol etmeyi unutmayınız. Örneğin Dosyalar, Videolar gibi uygulamaların ayar seçeneklerine ulaşmak için bu menüye girmeniz gereklidir, çünkü bu uygulamaların arayüzü üzerine ayarlar ile ilgili herhangi düğme ya da seçenek konulmamıştır.

Ubuntu'da GNOME adı verilen bir grafiksel masaüstü ortamı ve bu projeye ait bazı uygulama bileşenleri kullanılmaktadır. Uygulama menüsü, özellikle GNOME uygulamaları tarafından daha etkin kullanılmaktadır.

Bildirim menüsü

Ekranın üst tarafında bulunan yatay çubuğun adı "tepe çubuğu" olup bu çubuğun ortasında gün/saat bilgisinin bulunduğu yer ise bildirim alanıdır. Gün/saat bilgisinin üzerine tıklayarak; sistem tarafından yapılan son bildirimlerin listesine ve takvime ulaşabilirsiniz. Bu menü aynı zamanda bir müzik çalar denetleyicisi sunar. Yani herhangi bir müzik çalar uygulaması ile müzik dinlerken bildirim menüsünü kullanarak çalan şarkıyı durdurabilir, sonraki-önceki şarkıya geçme gibi işlemleri kısayoldan yapabilirsiniz.

Bildirim menüsü.png

Bildirimler tıklanabilir özelliktedir. Örneğin bilgisayarınıza taktığınız bir USB belleğin içeriğine ulaşmak istediğinizde isterseniz ilk açılan bildirim kutucuğuna tıklayabilirsiniz ya da daha sonra herhangi bir zamanda bildirim menüsüne girip ilgili satıra tıklayabilirsiniz.

Dosya sistemi içinde gezinmek

System-file-manager.png

Ubuntu'da, klasörler arasında gezinmek için Dosyalar (orijinal adıyla GNOME Files) adında bir dosya yöneticisi kullanılmaktadır. Dosya yöneticisini açmak için başlatıcı çubuktaki dosya dolabı biçimindeki simgeye tıklayınız.

"C: , D:" gibi sabit disk bölümleri nerede?

Ubuntu masaüstünü ilk açtığınızda Windows'taki gibi bir “Bilgisayarım” bölümünün bulunmadığını fark edecek ve muhtemelen C: , D: gibi yerel disk bölümlerini bulmaya çalışacaksınız. Ubuntu gibi Linux tabanlı işletim sistemlerinde depolama aygıtları; Windows'taki gibi C: , D: gibi harfler ile değil farklı bir şekilde adlandırılırlar.

Ubuntu'da, bilgisayarınızdaki mevcut yerel disk bölümlerine dosya yöneticisinde sol altta yer alan "Diğer Konumlar" bölümünden ulaşabilirsiniz. Ayrıca USB bellek, hafıza kartı, CD/DVD gibi harici depolama ortamlarına resimde göründüğü gibi yine dosya yöneticisi arayüzündeki kenar çubuğundan ulaşabilirsiniz. USB bellek, hafıza kartı gibi harici depolama ortamlarını sistemden güvenli kaldırmak istediğinizde yine dosya yöneticisini açıp söz konusu diskin sağında yer alan üçgen biçimindeki simgeye tıklayabilir ya da diskin üzerine ters tıklayıp açılan menüdeki ilgili seçeneği kullanabilirsiniz.

Bu arada Ubuntu'da CD sürücü içinde herhangi bir disk takılı değil iken, dosya yöneticisi kenar çubuğunda CD/DVD ile ilgili herhangi bir seçenek aramayın çünkü böyle bir satır bulunmaz. Ubuntu'da sabit ya da taşınabilir depolama ortamlarının dizin hiyerarşisinde teknik olarak hangi konumlarda bulunduğunu öğrenmek isterseniz bu konuda Linux dosya sistemi hiyerarşisi sayfasından bilgi alabilirsiniz.

Program kurma, kaldırma, güncelleme

Programlar nasıl kurulur?

Yazılımlar paket yöneticisi arayüzü

Öncelikle belirtmek gerekir ki Ubuntu(Linux), Windows ve Mac farklı birer işletim sistemidir. setup.exe, install.exe gibi program kurulum dosyaları tamamen Windows platformuna hitaben hazırlandıkları için ne Mac işletim sistemi için ne de Ubuntu(Linux) işletim sistemi için bir anlam ifade etmezler. Bu nedenle Linux temelli bir işletim sistemi olan Ubuntu'da, ancak Linux desteği bulunan programlar kurulabilir.

Ubuntu'da programlar Yazılımlar arayüzü aracılığıyla uygulama mağazasından temin edilerek kurulurlar. Ubuntu paket (yazılım) depoları son derece zengindir, binlercesi uygulama olan 50.000'den fazla paket barındırır ve çok büyük bir bölümü ücretsizdir.

Yeni bir programa ihtiyaç duyduğunuzda Yazılımlar'ı açın, istediğiniz programı arama düğmesini kullanarak ya da yazılım kategorileri arasında gezinerek bulun, "Kur" düğmesine tıklayarak yükleyin, hepsi bu kadar. Bununla birlikte uygulama mağazasında yer alan bazı uygulamaları yüklemek için sizden "Snap Store" hesabı ile giriş yapmanızı isteyebilir. Bu durumla karşılaştığınızda ücretsiz hesap açarak kuruluma devam edebilirsiniz. (Snappy, Ubuntu tarafından geliştirilen yeni bir yazılım paketleme biçimidir. Bu biçimde paketlenmiş yazılımlar özel "Snap Store" deposunda yer alır.)

Program yükleme kaldırma işlemleri için önceleri Ubuntu'ya özgü bir paket yönetim aracı kullanılırken 2016 yılında çeşitli teknik nedenlerden dolayı yeni Yazılımlar (orijinal adıyla GNOME Software) aracına geçilmiştir. Ancak Yazılımlar, geliştirilmesi erken evrelerde olan bir araçtır. Diğer yandan bu araç, sadece uygulama niteliğinde olan yazılımları listeler, uygulama özelliğinde olmayan diğer paketleri, kütüphane, dil dosyası vb. yazılımları arama sonuçlarında göstermez. Bu nedenle Yazılımlar arayüzü orta ve ileri seviyedeki kullanıcı ihtiyaçları için yeterli gelmeyebilir. Eğer paket yönetimine tam anlamıyla hakim olmak istiyorsanız, çok daha fazla seçenek sunan geleneksel Synaptic Paket Yöneticisi aracını kurup kullanabilirsiniz.

Ubuntu'da program kurulumu konusunda aklınıza gelebilecek diğer tüm soruların cevaplarını almak için Ubuntu'da yazılım kurmak maddesini okumanızı tavsiye ederiz.

Windows programları (.exe dosyaları) çalıştırılabilir mi?

Hem evet hem de hayır. Önceki başlıkta da belirttiğimiz gibi Ubuntu(Linux), Windows ve Mac farklı mimarilere sahip işletim sistemleridir. Bir işletim sisteminin mimarisine uygun olarak yazılmış programlar, diğer işletim sistemlerinde normal şartlarda çalışmazlar. Yani setup.exe, install.exe gibi program kurulum dosyaları tamamen Windows platformuna hitaben yazıldıkları için Ubuntu'ya kurulamazlar.

Windows üzerinde kullanılabilen bir programı Ubuntu'da kullanmak istiyorsanız öncelikle Ubuntu uygulama mağazasında (Yazılımlar ya da Synaptic üzerinden) o programın adını aratın. Programın üreticisi Linux sürümünü üretiyor ise büyük ihtimalle Ubuntu uygulama mağazasında da bulunur.

Diğer yandan Linux sürümü bulunmayan Windows programlarının .exe biçimli kurulum dosyalarını Linux'da kullanabilmek için Wine gibi üçüncü parti öykünücü yazılımlar (İng. emulator) geliştirilmiştir. Wine sayesinde pek çok Windows programı (.exe dosyası) Linux ya da Mac altında çalıştırılarak kullanılabilmektedir. Ancak öykünüm yazılımları her yazılımı çalıştıramazlar, çalışan yazılımların da düzgün çalışacağını ve tüm özelliklerinin kullanılabileceğini garanti edemezler.

Windows yazılımlarını Ubuntu üzerinde çalıştırmayı denemek yerine Linux dünyasında yer alan kaliteli muadil yazılımları araştırıp kullanmanız daima en sağlıklı çözüm olacaktır. Windows'ta sıkça kullanılan programların Ubuntu'daki bazı alternatiflerini buradan öğrenebilirsiniz.

Programlar nasıl kaldırılır?

Programlar kaldırma işlemi de yine Yazılımlar paket yöneticisi üzerinden yapılır. Kaldırmak istediğiniz programı Yazılımlar arayüzündeki arama düğmesini kullanarak bulun, karşınıza gelen "Kaldır" düğmesine tıklayarak kaldırın.

Güncellemeler nasıl yapılır?

Windows'ta güncellemeler için kullanılan "Windows Update" isimli araç sistemde kurulu bulunan tüm yazılımları değil sadece Windows'un kendisi ve Windows'a ait diğer bazı yazılımları günceleyebilir. Bu nedenle Windows kullanıcıları, sistemlerine farklı kaynaklardan temin ederek kurdukları çeşitli uygulamaları tek tek güncellemeleri gerekir. Ubuntu'da ise sisteme sonradan kurulan programlar da dahil olmak üzere her türlü yazılımı denetleyip tek tıkla güncelleyebilen bir paket yönetim sistemi ve güncelleme aracı bulunur.

Ubuntu'da güncellemeler öntanımlı ayarlara göre arkaplanda otomatik olarak denetlenir. Güncellemeleri herhangi bir zamanda elle denetlemek isterseniz etkinliklere girip arama çubuğunda “Yazılım Güncelleştirici” aracını aratarak çalıştırabilirsiniz. Güncelleme ayarlarını değiştirmek için ise Yazılım ve Güncelleştirmeler isimli aracı açıp "Güncelleştirmeler" sekmesini üzerinden yapabiliriniz.

Donanımlar

Donanımlar nasıl tanıtılır?

Ubuntu'da donanım tanıtma işlemleri genellikle otomatik olarak yapılır. Yani Ubuntu'yu kurduğunuzda donanımlarınızın hemen hepsinin otomatik olarak tanınarak kullanıma hazır hale gelmesi beklenir, dolayısıyla elle herhangi bir sürücü yüklemeniz gerekmez. Çünkü binlerce çeşit donanıma ait sürücüler Ubuntu (Linux çekirdeği) ile birlikte yüklü gelmektedir. Bununla birlikte özellikle ekran kartları için aşağıdaki başlıkta bahsedildiği gibi ek sürücü yüklemeniz gerekebilir. Bunun sebebi, bazı ekran kartı üreticilerinin, sürücüleri kapalı kodlu olarak yayınlaması ve getirdikleri çeşitli lisans kısıtlamaları ile ilgilidir.

Bu arada Windows'a yönelik olarak hazırlanmış .exe biçimli program kurulum dosyaları Ubuntu'ya kurulamadığı gibi aynı şekilde .exe biçimli sürücü paketleri de Ubuntu'ya kurulamaz. Zaten Ubuntu'nun otomatik donanım tanıma desteği sayesinde böyle bir ihtiyaç da olmaz.

Ubuntu'da donanımlarınız ile ilgili herhangi bir sorun yaşamanız halinde aşağıdaki seçenekleri deneyebilirsiniz.

  • UbuntuWiki'nin Donanım bölümünde ve Ubuntu-tr Forum sayfasında araştırma yapınız.
  • Ubuntu Desktop certified hardware sayfasına girin. Bu sayfada, Ubuntu altında resmi olarak test edilerek sertifikalandırılmış çeşitli markalardan bilgisayarların Ubuntu altındaki çalışma durumları ve varsa yaşanılan sorunlar, yapılması gereken işlemler hakkında İngilizce dilinde bilgi verilmektedir. Bu sayfada bilgisayarınızı aratın.
  • Bir arama motoruyla donanımınızın adının yanına "Linux" yazarak arama yapın. Örneğin Hp 1022 marka yazıcı için Hp 1022 Linux şeklinde arama yapabilirsiniz.
  • Sorunu Forumdan'da dile getirerek gönüllülerden yardım isteyebilirsiniz.

Ekran kartları

Ubuntu kurulumu ile beraber ekran kartınız için çoğunlukla açık kaynak toplulukları tarafından yazılmış sürücü paketleri kurulur. Ancak bu sürücüler 3 boyutlu oyunların ve diğer 3B yazılımların çalışabilmesi için (ya da tam performansla çalışabilmesi için) yeterli gelmeyebilir. Bu nedenle ekran kartınızın tüm özelliklerini kullanabilmek için kart üreticisi tarafından sağlanan kapalı kodlu-sahipli resmi sürücü paketlerini kullanmak isteyebilirsiniz. Ekran kartı sürücü değiştirme işlemi Yazılım ve Güncelleştirmeler aracında "Ek Sürücüler" sekmesi üzerinden kolayca gerçekleştirilebilir. Ancak bu işlemi uygulamak isterseniz öncelikle Ekran kartları sayfasını dikkatlice okumanızı önemle tavsiye ederiz.

Yazıcılar/Tarayıcılar

Ubuntu kurulumu ile birlikte yüzlerce çeşitli marka/model yazıcının Ubuntu'da çalışabilmesi için gereken sürücü paketleri de sisteme yüklenmektedir. Ubuntu'nun sahip olduğu otomatik yazıcı tanıtma özelliği sayesinde pek çok yerel yazıcı, hiçbir işlem yapılmadan otomatik olarak tanınarak kullanıma hazır hale gelmektedir. Yazıcıyı bilgisayara takıp güç düğmesine bastıktan sonra sistemin yazıcıyı tanımasını bekleyin, adından herhangi bir belgeyi açıp yazdırmayı deneyebilirsiniz. Ubuntu'ta belge ya da resim taramak için Basit Tarama (Simple Scan) adında bir program hazır yüklü gelmektedir. Bu tarama programını açmak için etkinliklere girip örneğin “tarama” sözcüğünü aratın.

Yazıcı ve tarayıcılar konusunda detaylı bilgi edinmek için Yazıcılar/Tarayıcılar maddesine bakabilirsiniz.

Diğer donanımlar

Bluetooth aygıtlarından kablosuz ağ kartlarına, web kamerasından klavyeye kadar her çeşit donanımın kullanılması ya da ayarlanması ile ilgili belgelere Donanım sayfası üzerinden ulaşabilirsiniz.

Ayrıca Ubuntu'yu kurmadan önce, Ubuntu'yu canlı DVD/USB olarak deneyerek bilgisayarınızdaki donanımların Ubuntu üzerindeki çalışma durumlarını önceden test etmeniz de mümkündür.

Pencere yönetimi

Pencereler arasında geçiş yapmak

Ubuntu'da simge durumuna küçültülmüş pencerelere ulaşmak ve açık diğer tüm uygulamalar arasında geçiş yapmak için pek çok pratik yol bulunur. Şimdi örnek olarak bir adet Firefox penceresi, iki adet LibreOffice Writer penceresi ve bir adet dosya yöneticisi penceresi açarak bu farklı yöntemleri deneyerek beraber inceleyelim.

1. yol : Açık uygulama pencereleri arasında geçiş yapmak için fareyi ekranın sol üst tarafına götürün, açık tüm uygulama pencereleri büyük ön izleme pencereleri olarak ekrana döşenecektir, istediğinize tıklayarak geçiş yapabilirsiniz.
2. yol : Geçiş yapmak istediğiniz uygulamanın başlatıcı çubuk üzerindeki simgesine tıklayarak geçiş yapabilirsiniz. Eğer o uygulamadan birden fazla sayıda pencere açık ise karşınıza Resim 1'deki gibi pencerelerin önizlemeleri karşınıza gelir...
3. yol : Alt + Sekme tuş bileşimini kullanarak açık tüm uygulama pencereleri arasında geçiş yapabilirsiniz. Alt+ Sekme yaptığınızda, açık uygulamalar Resim 2'deki gibi ekranın ortasında listelenecektir. Burada elinizi Alt tuşundan çekmeden tekrar tekrar sekme (tab) tuşuna tıklayarak istediğiniz uygulamanın üzerine gelin, ardından ellerinizi tuşlardan çekin.
Ayrıca Alt+Sekme ile birden fazla sayıda penceresi açık olan bir uygulamanın üzerine geldikten sonra (LibreOffice Writer) elinizi Alt tuşundan çekmeden Alt + " yaparak o uygulamanın pencereleri arasında geçiş yapabilirsiniz.
4. yol : Alt + " tuş bileşimini kullanarak o sırada aktif olan uygulamanın diğer pencereleri arasında geçiş yapabilirsiniz. Örneğin 2 adet LibreOffice Writer penceresinden herhangi birinde çalışırken Alt + " yapın, elinizi Alt tuşundan çekmeden tekrar tekrar " tuşuna tıklayın.
Resim 2: Alt + Sekme ile açık pencereler arasında geçiş

Ayrıca tüm pencereleri simge durumuna küçülterek masaüstünü görüntülemek için Windows'ta olduğu gibi klavyeden Süper + D tuş bileşimini kullanabilirsiniz.

Pencereleri taşımak / boyutunu değiştirmek/ döşemek

Bir pencereyi taşımak yani masaüstünde farklı bir konuma hareket ettirmek için pencerenin üst tarafındaki başlık çubuğundan tutup (fare ile basılı tutup) masaüstünde istediğiniz bir yere doğru sürükleyip bırakın.

Bir pencereyi büyütmek ya da küçültmek için elbette pencerenin herhangi bir köşesinden tutup istediğiniz yöne doğru ilerletip bırakabilirsiniz.

Bazen masaüstünün yarısını bir pencerenin, diğer yarısını da başka bir pencerenin kaplamasını isteyebilirsiniz. Bunun için iki pencereyi teker teker boyutlandırıp ekranın yarısını kaplayacak hale getirmeniz gerekmez. Bu gibi durumlarda pencerelerden birini başlık çubuğundan tutup ekranın en soluna doğru sürükleyebildiğiniz kadar sürükleyip bırakın, bunu yaptığınızda pencere otomatikman ekranın sol yarısını kaplayacaktır. Diğer pencereyi de benzer şekilde sağ tarafa doğru sürükleyerek ekranın sağ tarafını kaplamasını sağlayabilirsiniz. Aynı işlemleri klavye Süper + Sol Ok ve Süper + Sağ Ok tuş bileşimlerini kullanarak da gerçekleştirebilirsiniz.

Ayarlar

Ayarlar arayüzünde "Güç" bölümü görüntüleniyor

Windows'ta kullanılan Denetim Masası'nın Ubuntu'daki karşılığı Ayarlar'dır. Dil ve erişilebilirlik ayarları, kullanıcı hesapları, yazıcı/fare/klavye gibi donanımların ayarlanması, masaüstü görünüm özelliklerinin değiştirilmesi gibi her türlü ayarlama işlemleri bu araç üzerinden gerçekleştirilir. Ayarlar'ı açmak için masaüstünde sağ üst köşedeki sistem menüsüne girip menüde yer alan ilgili düğmeyi kullanabilirsiniz.

Ayrıca masaüstünü daha detaylı şekilde özelleştirmek (tema, simge, pencere, tepe çubuğu ayarları vb.) ve daha detaylı pek çok ayar seçeneği için uygulama mağazasından İnce Ayarlar aracını yükleyip kullanabilirsiniz.

Ubuntu ile çalışmak

İnternet araçları

İnternet'te gezinmek : İnternette gezinmek için Ubuntu ile birlikte popüler web tarayıcı Mozilla Firefox kurulu gelmektedir. Çok sayıda eklenti desteğine sahip Firefox'u, eklentiler aracılığıyla ihtiyaçlarınıza göre özelleştirebilirsiniz. Firefox'un yanı sıra başka pek çok alternatif tarayıcı kurmanız da mümkündür, bunlardan birkaçı: Chromium, Google Chrome, Opera
E-posta okumak : E-postalarınızı okumak, organize etmek için Ubuntu ile kurulu gelen Mozilla Thunderbird'i kullanabilirsiniz. Ayrıca uygulama mağazasından Evolution, KMail-Kontact, Geary gibi alternatif uygulamalar bulabilirsiniz.
Sohbet ve iletişim : İnternet üzerinden sesli ve görüntülü görüşme yapmak için: Skype, Wire, Ring gibi uygulamaları kurup kullanabilir ya da sadece web tarayıcısı üzerinden Wire ya da Google Hangouts servislerini kullanabilirsiniz.

İnternet üzerinden mesajlaşmak için web tarayıcı üzerinden WhatsApp Web'i kullanabilir ayrıca Telegram ya da Viber'in masaüstü uygulamalarını yükleyip kullanabilirsiniz.

ICQ, IRC, XMPP, Google Talk, AOL, Yahoo! gibi servisler üzerinden iletişim kurmak için Empathy'yi kullanabilirsiniz.

Çokluortam uygulamaları

Müzik dinlemek : Müzik dinlemek için Ubuntu ile birlikte Rhythmbox yüklü gelmektedir. Her zaman olduğu gibi uygulama mağazasında pek çok alternatif bulmanız mümkündür. Gelişmiş özellikler sunan alternatifler ararsanız Amarok, Clementine, Banshee'yi deneyebilirsiniz. Eğer daha basit ve hafif bir müzik çalar olsun derseniz Audacious, JuK'ı deneyebilirsiniz.
Film izlemek : Film izlemek için Ubuntu ile birlikte Videolar isimli (orijinal adıyla GNOME Videos) oynatıcı yüklü gelmektedir. Elbette uygulama mağazasında pek çok alternatif video oynatıcı bulabilirsiniz. Örneğin, Windows ortamında da yaygın bir şekilde kullanılan VLC, SMPlayer gibi...
CD/DVD yazdırmak :
Dosya yöneticisinde CD/DVD yazdırma
Bilgisayarınıza boş bir CD/DVD taktıktan sonra otomatik olarak gelen penceredeki ilgili seçeneklerini kullanarak ya da yazdırmak istediğiniz verileri dosya yöneticisi üzerinden boş CD/DVD üzerine sürükleyip bırakarak kolayca yazdırabilirsiniz. Ayrıca uygulama mağazasından K3b ya da Brasero CD/DVD yazdırma araçlarından birini yükleyip kullanabilirsiniz. Brasero'yu kullanarak ses CD'si - video diski oluşturma, kalıp dosyası hazırlama gibi sık kullanılan tüm işlemleri gerçekleştirebilirsiniz. Eğer daha gelişmiş ve tam teşekküllü bir CD/DVD yazdırma programı isterseniz K3b'yi kullanabilirsiniz.

Grafik uygulamaları

Resim işlemek : Özgür yazılım dünyasının en önde gelen projelerinden biri olan Gimp, dijital fotoğraflarınız üzerinde işlem yapmak için size tüm olanakları sunmaktadır. Basit resim düzenleme/boyama işlemleri için ise KolourPaint her işinizi görebilecek yeteneklere sahiptir.
Fotoğraf albümü : Shotwell ile fotoğraf arşivinizi albümler halinde düzenleyebilir ve görüntüleyebilirsiniz. Alternatif olarak DigiKam'ı deneyebilirsiniz.
Tarayıcıyı kullanmak : Fiziksel belgelerinizi, fotoğraf ve diğer dosyalarınızı tarayıp bilgisayara kaydetmeniz için Ubuntu ile kurulu gelen Basit Tarama (Simple Scan) uygulamasını kullanabilirsiniz. Arama çubuğuna "tarama" gibi bir ifade girerek programa ulaşabilirsiniz.

Ofis uygulamaları

Ubuntu, dünya çapında milyonlarca kişi ve sayısız kuruluş tarafından kullanılan özgür ve ücretsiz LibreOffice paketini içermektedir. The Document Foundation (Belge Vakfı) öncülüğünde geliştirilen LibreOffice, bireysel kullanıcılardan profesyonel ihtiyaçlara kadar geniş bir yelpazede çözümler sunmaktadır. LibreOffice, Microsoft Office ile uyumluluk göstermekte ve Windows ortamından da kullanılabilmektedir.

Microsoft Office ile oluşturulmuş (.doc, .docx, .xls, .xlsx, .ppt, .pptx, .pps, .ppsx) dosyaları Ubuntu'da LibreOffice ile açabilir, düzenleyebilir yine aynı biçimlerde kayıt yapabilirsiniz. LibreOffice uygulamaları asıl olarak OpenDocument adı verilen, tamamen standartlaşmış özgür dosya biçimlerini kullanmaktadır. Yaygın kullanılan bazı OpenDocument biçimleri:

LibreOffice Writer  : .odt - (Microsoft Word biçimleri olan  .doc ve .docx'in karşılığı)
LibreOffice Calc    : .ods - (Microsoft Excel biçimleri olan .xls ve .xlsx'in karşılığı)
LibreOffice Impress : .odp - (Microsoft PowerPoint biçimleri olan .ppt, .pps, .pptx, .ppsx'in karşılığı)

LibreOffice, Microsoft Office'in dosya biçimlerini desteklerken Microsoft Office ise ancak 2007 SP2 sürümünden itibaren LibreOffice'de kullanılan dosya biçimlerini (OpenDocument biçimlerini) desteklemeye başlamıştır. Bu nedenle LibreOffice'de OpenDocument biçimlerinde oluşturduğunuz dosyaları Microsoft Office'in 2007 SP2 sürümü ve sonraki sürümlerinden birinde açıp rahatlıkla kullanabilirsiniz. Eğer LibreOffice'de hazırladığınız belgeleri Microsoft Office'in 2007 SP2'den daha eski sürümlerinde açmanız gerekiyorsa bunun için çalışmalarınızı LibreOffice'de Microsoft Office'in eski dosya biçimlerinde (.doc, .xls, .ppt gibi) kaydetmeniz yeterlidir.

Güvenlik

Virüsler

Güvenlik Ubuntu gibi Linux tabanlı bir işletim sistemlerinin en güçlü yanlarından biridir. Zararlı yazılımların Unix ve Linux sistemlerin mimarisinden kaynaklanan nedenlere sistemler arasında yayılması bir hayli zordur, ancak imkansız değildir. Ayrıca Linux'ta kullanıcıların kurmak istedikleri programları herhangi bir web sitesinden değil doğrudan dağıtımın resmi paket depoları üzerinden (Yazılımlar arayüzü gibi) temin etmesi de bu sağlam yapıyı desteklemektedir. Linux, güvenli yapısı nedeniyle günümüzde dünya genelinde sunucu sistemlerde en çok tercih edilen işletim sistemidir.

Masaüstü ya da sunucu Linux sistemler üzerinde kullanılabilecek bazı anti-virüs programları ile karşılaşabilirsiniz (örneğin ClamAV gibi). Ancak bu antivirüs yazılımları, Linux virüslerine yönelik değil Windows virüslerini tespit edip temizlemeye yöneliktir. Windows virüsleri Linux sistemlerde çalışamazlar ve sisteme herhangi bir zarar veremezler. Bu antivirüs yazılımlarına özellikle, e-posta sunucusu ya da dosya sunucusu olarak kullanılan Linux sistemlerde ihtiyaç duyulmaktadır.

Masaüstü ya da sunucu Linux sistemlerde, "Linux virüslerini" temizlemek için ise kullanılabilecek herhangi bir anti-virüs programı yoktur çünkü ortada dolaşan "Linux virüsleri" yoktur.

Diğer yandan İnternet dolandırıcılarının, amaçlarına ulaşmak için (örneğin banka hesaplarını ele geçirmek için) zararlı yazılım yükleme dışında işletim sisteminden bağımsız bir çok farklı yöntem kullandıkları da unutulmamalıdır. Örneğin size bankanız adına bir e-posta gönderip sahte bir siteye yönlendirerek banka hesabı bilgilerinizi öğrenebilirler. Virüsler konusunda daha geniş bilgi için Linux ve virüsler maddesine bakabilirsiniz.

Güvenlik duvarı

Ubuntu'da varsayılan olarak İnternet portları kapalı olduğundan kullanıcılar genellikle bir güvenlik duvarına ihtiyaç duyulmasalar da çeşitli gereksinimlerden dolayı Ubuntu ile birlikte UFW güvenlik duvarı aracı yüklü gelmektedir. Güvenlik duvarını bir arayüz üzerinden yönetebilmek için uygulama mağazasından gufw paketini kurup kullanabilirsiniz.

Güvenlik duvarı hakkında daha geniş bilgi için Ubuntu'da güvenlik duvarı kullanımı belgesini okuyabilirsiniz.

Erişim hakları

Ubuntu, diğer Linux dağıtımları gibi UNIX sisteminin kullanıcı yetkilendirme standartlarını kullanır, bu standartlar sayesinde büyük sunuculardaki yüksek güvenlik özellikleri masaüstü Linux sistemler için de sıradan bir özellik olur. Linux sistemi, esinlendiği Unix gibi çok kullanıcılı bir sistem olarak geliştirilmiştir. Bir Linux sistemi, aynı anda yüzlerce kullanıcı tarafından kullanılabilir ve bu kullanıcıların hiçbirisi bir diğerinin belge ve ayarlarına ulaşamadığı gibi hiçbir sistem kaynağına da izinsiz erişemez. Masaüstü Linux sistemler her ne kadar bu kadar çok kullanıcıyı hedeflemiyor ve bu imkanları pek kullanmıyor olsa da güvenlik açısından bu erişim güvenlik politikası aynen uygulanmaktadır.

Linux sistemlerde tüm yetkilere sahip bir yönetici hesabı bulunur ve bu hesabın kullanıcı adı root 'dur. Root hesabı, Windows'taki sistem yöneticisi olan Administrator hesabına benzetilebilir. Ancak aralarındaki yetkilendirme sistemi farklı olduğundan root kullanıcısı ile diğer kullanıcılar arasındaki yetki farkı Windows'takinden daha büyüktür. Ubuntu'da yetkili kullanıcı hakları elde etmek için oturumun Root olarak açılmasına gerek yoktur. Zaten Root olarak oturumun açılması, bazı sakıncalar barındırıyor olması nedeniyle varsayılan olarak engellenmiştir. Yetkili kullanıcı hakları gerektiren bir işlemi yapmak istediğinizde (örneğin bir yazılım kurmak istediğinizde), size yetkili kullanıcı şifresini soran bir pencere ile karşılaşırsınız. Bu pencerede yetkili kullanıcı şifresini girerek geçici olarak root yetkisi almış olursunuz.

Root hakları elde etme konusunda ayrıntılı bilgi için bkz. Root (kök kullanıcı) hakları elde etmek

Dosya dizin hiyerarşisi

  • Windows işletim sisteminde, her bir depolama aygıtı için ayrı bir kök (başlangıç) dizin bulunur. İşletim sisteminin kurulu olduğu disk bölümü C kök dizininden başlar, sonraki sabit disk bölümü D kök dizininden başlar, USB bellek, CD gibi diğer depolama aygıtları da aynı şekilde farklı harflerle ifade edilen kök dizinlerden başlar. Ubuntu gibi Linux işletim sistemlerinde ise tek bir kök dizin bulunur. Linux'ta tüm depolama ortamlarının, dosya ve dizinlerin adresi / işaretiyle gösterilen kök dizinden başlayarak dallanıp budaklanır.
- İşletim sisteminin kurulu olduğu disk bölümündeki içeriğe / dizininden ulaşılır.
- Diğer sabit disk bölümlerine ve taşınabilir depolama ortamlarına ise bu dizin altındaki /mnt ve /media dizinlerinden ulaşılabilir (dosya yöneticisine elle bir adres girebilmek için Ctrl+L yaparak adres çubuğunu açınız).
  • Kök dizin altında bulunan home dizini içinde her kullanıcının kendi adında bir alt klasörü bulunur (örneğin /home/ahmet , /home/ayşe gibi). Bu dizinlere o kullanıcının "ev dizini" denilir. Kullanıcı, parolasıyla sisteme giriş yaptıktan itibaren gerçekleştirdiği her işlemi pratikte bu dizininde gerçekleştirir. İnternet geçmişi, oynanan oyunların puanları gibi çeşitli kişisel dosyalar ve hatta arka plan resimleri, temalar ve benzeri ayarlar da her kullanıcıya ayrı ayrı açılmış kullanıcı ev dizini içinde yer alan gizli dosya ve dizinlerde saklanır. Elbette hiçbir kullanıcı bir diğerinin seçimlerini değiştiremez ve diğer kullanıcıların özel dosyalarına erişemez.
  • Windows'ta dosya adreslerinde \ (ters slaş) işareti kullanılırken Linux'ta / işareti kullanılır.
  • Windows'ta dosya ve dizin adlarında küçük büyük harf duyarlılığı yoktur, KLASOR_ADI ve klasor_adi aynı şeydir, fark etmez. Ubuntu'da (Linux'ta) ise bunlar farklı klasörlerdir.

Gizli dosyaların görüntülenmesi

Gizli dosyalar.png

Windows'ta olduğu gibi Ubuntu'da da normal ayarlar ile göremediğimiz gizli dosyalar vardır. Gizli dosyaları görüntülemek için Dosyalar aracını açıp resimde (1) olarak gösterilen düğmeye tıklayın, açılan menüdeki "Gizli Dosyaları Göster" seçeneğini işaretli hale getirin. Ayrıca isterseniz klavyeden Ctrl + H tuş bileşimini kullanarak da gizli dosyaları görünür hale getirebilir, ve tekrar görünmez hale getirebilirsiniz.

Örneğin kullanıcı ev dizininde normalde "Belgeler, Resimler, Müzik, Videolar..." adında bir kaç klasör görünür. Gizli dosyaları görünür hale getirdiğinizde ise bu dizin içerisinde aslında daha başka çeşitli gizli dosya ve dizinlerin bulunduğunu görebilirsiniz. Dikkat ederseniz tüm bu gizli dosya ve dizinlerin adı nokta karakteri ile başlar. Ubuntu'da (Linux'ta) tüm gizli dosya ve dizinlerin adının başında nokta karakteri bulunur, dolayısıyla adının başına nokta bıraktığınız herhangi bir dosya otomatikman gizli dosya haline gelir.

Disk yönetimi

Windows'ta Bilgisayar Yönetimi arayüzü içinde yer alan disk yönetim aracının Ubuntu'daki karşılığı Diskler'dir (orijinal adıyla GNOME Disks). Ubuntu ile kurulu gelen bu araca ulaşmak için etkinliklere girip diskler kelimesini aratabilirsiniz. Bu program aracılığıyla bilgisayarınıza bağlı tüm disk bölümlerini görüntüleyebilir, disk bölümlerini silebilir, biçimlendirebilir, bağlama-ayırma işlemleri yapabilir ve ayrıca disk kalıp dosyalarını (.iso, .img) sisteme bağlayabilirsiniz. Eğer disk yönetimi konusunda daha detaylı bir araç kullanmak isterseniz uygulama mağazasından GParted uygulamasını yükleyebilirsiniz.

Disklerin başlangıçta bağlanması

Bağlanmak (İng. mount) demek, bir disk bölümünün sisteme bağlanarak kullanıma hazır hâle gelmesi demektir. Windows işletim sistemi, bilgisayardaki disk bölümlerinin tümünü açılışta bağlarken Linux dağıtımlarında ise bu durum seçimliktir, istenirse bazı disk bölümleri kullanıcı ilk erişimi sağlayana kadar bağlanmaz, buna "otomatik bağlama" adı verilir.

Ubuntu'da da durum böyledir. Ubuntu'da sistemin kurulu olduğu (ve kullanıcı ev dizininin bulunduğu) disk bölümü başlangıçta bağlanırken, bunların dışında kalan sabit disk bölümleri performans vb. nedenlerle "otomatik" bağlanacak şekilde ayarlı gelir, bilgisayarı çalıştırıp Ubuntu masaüstüne ulaştığınızda bu disk bölümleriniz aslında henüz sisteme bağlanmamış olur. Dosya yöneticisi üzerinden bu disk bölümlerine tıkladığınız anda o disk bölümü anında "otomatik" olarak sisteme bağlanır. Bu açıdan baktığımızda kullanıcıların bu konuda yapması gereken herhangi bir işlem yoktur.

Bağlanan aygıtların yanında resimdeki gibi üçgen biçiminde düğmeler ortaya çıkar.

Bunla birlikte eğer belgelerinizi Ubuntu'nun kurulu olduğu disk bölümü dışında ayrı bir disk bölümünde bulunduruyorsanız (örneğin aynı bilgisayarda Windows ve Ubuntu kullanan kullanıcıların yaygın olarak tercih ettiği gibi NTFS biçimli ayrı bir belge alanı kullanıyorsanız) bu durumda daha rahat ve sorunsuz bir kullanım için belgelerin bulunduğu o disk bölümünü bilgisayar başlangıcında bağlanacak şekilde ayarlamanızı tavsiye ederiz. Aksi halde, oluşturduğunuz çeşitli dosya ya da dizin kısayollarının çalışmaması gibi küçük çaplı sorunlarla karşılaşabilirsiniz. Gerekli ayarlamayı bir kaç tıkla kolayca gerçekleştirebilirsiniz. Ayrıntılı bilgi için bakınız: Diskleri başlangıçta bağlamak

Disk birleştirme

Windows'ta geleneksel tipteki sabit disklerde (içinde yuvarlak disk plakları olan SATA gibi) zaman içinde dosyaların parçalanmasına bağlı olarak meydana gelen performans kaybını gidermek için bir disk birleştirme aracı bulunur. Kullanıcılar, ara ara bu programı çalıştırarak disk birleştirme işlemi yapar. Ubuntu'da ise herhangi bir disk birleştirme aracı bulunmaz, çünkü disk birleştirmeye Windows'taki gibi ihtiyaç duyulmaz. Ubuntu ve diğer pek çok Linux dağıtımı Ext dosya sistemini kullanmaktadır. Ext biçimli bölümlerdeki dosyalar Windows'ta kullanılan NTFS ya da FAT gibi dosya sistemlerinde farklı bir dağılımla kaydedildiğinden parçalanma daha kayıt sırasında önlenmiş veya en aza indirilmiştir.

Sistem süreçlerini görüntülemek ve sonlandırmak

Windows'da, çalışmakta olan programların listelenmesi, istenilen bir programın sonlandırılması gibi amaçlar için kullanılan "Görev Yöneticisi" aracının Ubuntu'daki karşılığı Sistem Gözlemcisi'dir. Arama çubuğunu kullanarak Sistem Gözlemcisi'ne ulaşabilirsiniz. Cevap vermeyen bir programı Sistem Gözlemcisi arayüzünü açarak sonlandırabileceğiniz gibi isterseniz ilgili komuta önceden bir kısayol tanımlayarak, istediğiniz pencereye sadece tıklayarak da sonlandırabilirsiniz. Ayrıntılı bilgi için bkz. Sistem Gözlemcisi.

Komut satırı kullanımı

Ubuntu, masaüstü kullanıcılarına yönelik bir Linux dağıtımıdır. Ubuntu'da günlük kullanım için komut satırı araçlarının kullanılmasına genel olarak gerek yoktur. Ancak bazı durumlarda komut satırı kullanmaya zorunlu olarak ihtiyaç duyulabilir. Örneğin bir hatanın tespiti için ve çözümlenmesi için komut satırından faydalanılabilir. Linux, son derece gelişmiş bir komut sistemine sahiptir. Sistem yöneticileri ve geliştiriciler, Linux'un bu güçlü yanından özellikle istifade ederler.

Ubuntu'da komut satırı kullanımı için Uçbirim adı verilen bir araç yüklü gelir. Komut satırı penceresini açmak için klavyeden Ctrl + Alt + T kısayolunu kullanabilir ya da etkinliklere girip uçbirim sözcüğünü aratabilirsiniz.

Forumlarda ya da başka kaynaklarda herhangi bir iş için sizden sudo ile başlayan bir komutu girmeniz istenebilir. Komut satırı ekranında yetki almanızı sağlayan bu komutu kullandığınızda devamında kullanıcı parolanızı girmenizi bildiren bir iletiyle karşılaşırsınız. Kullanıcı parolanızı girerken, sanki klavyeniz çalışmıyormuş gibi ekranda hiç bir değişiklik olmayacaktır, bu normaldir. Siz parolanızı yazıp Enter tuşu ile devam etmelisiniz. (Tabi eğer klavyenizin nümerik tuş takımını kullanıyorsanız Num Lock'un açık olması gerektiğine dikkat etmelisiniz.)